اللهم یامن لا یرد سائله ولا یـُخیِّب للعبد رجاءه إنا قد بسطنا إلیک أکف الضراعة متوسلین إلیک بأسمائک الحسنى ما علمنا منها وما لم نعلم.
در مورد دعای مهر و محبت و جذب قلوب
معروف است که در دعای مهر و محبت و یا جذب قلوب و در هنگام توکیل، نیاز است که نام شخص و مادرش را ذکر نمود. سوالی که مطرح میشود و بسیار هم پرسیده میشود این است که در دعای مهر و محبتی که نام مادر شخص را به درستی نمیدانیم چه باید کرد؟ آیا اساسا عمل مهر و محبت بدون شناخت نام مادر مطلوب امکانپذیر است؟ و در صورت انجام، این نوع دعای محبت تاثیر گذار خواهد بود؟
در پاسخ باید گفت که بله، این عمل امکان پذیر است. در صورتی که نام مادر مطلوب مشخص نباشد باید که این نام را در محاسبات، (ام البشر) و یا (حوا) ذکر نمود و البته طرق و شرایط دیگری مختص به خود دارد که با رعایت آن شرایط خاص میتواند انجام شود، بلاشک.
مثلا اگر لباس یا ناخن یا مو و یا حتی خاک زیر پای راست فرد مورد نظر در دسترس باشد نیازی به دانستن اسم مادر فرد نیست. و البته این عمل محبت، محتاج ریاضت و خلوت است و صرفا هم باید در امر حلال استفاده شود. در اینجا هم به مختصری بسنده شد. انتهی.
اللهم اجعلنا من الذین یحبونَ لقاءکَ وتحبُّ لقاءهم .
انواع دعا و روشهای صحیحه دعا کردن
ابو بصیر از حضرت صادق - علیه السلام - در مورد دعا و بالا بردن دستھا سوال کرد؛ فرمودند:
•
على خمسه اوجه : اما التعوذ فتستقبل القبله بباطن کفیک ، و اما الدعاء فى
الرزق فتبسط کفیک و تفضى بباطنھما الى السماء، و اما التبتل فا یماوک
باصبعک السبابه ، و اما الا بتھال فترفع یدیک مجاوزا بھما راسک ، و اما
التضرع ان تحرک اصبعک السبابه مما وجھک و ھوالدعاء الخیفه .
یعنى : پنج صورت دارد:
اول - براى پناه بردن به خدا، کف دو دست را باید رو به قبله قرار دھى .
دوم - براى طلب روزى ، دستھایت را مى گشایى و کف آن را به طرف آسمان مى گیرى .
سوم - براى انقطاع به درگاه خدا با انگشت سبابه اشاره مى کنى .
چھارم - براى زارى کردن ، دستھایت را کشیده از سرت ھم بالاتر مى برى .
پنجم - براى تضرع ، انگشت سبابه را در برابر رویت حرکت مى دھى که این دعاى ترس است .
از محمد بن مسلم روایت است که امام صادق - علیه السلام - فرمود:
•
مر بى رجل و انا ادعو و فى صلاتى بیسارى فقال : یا عبد الله ، بیمینک فقلت
: یا عبد الله ، ان لله تبارک و تعالى حقا على ھذه کحقه على ھذه .
یعنى
: مردى از کنارم گذشت در حالى که من در نماز بوده ، دست چپم را براى دعا
بلند کرده بودم ، به من گفت : اى بنده خدا! با دست راستت دعا کن ، گفتم :
اى بنده خدا! ذات اقدس الیه حقى بر این دست دارد ھمانند حقى که بر آن دست
دارد).
و نیز فرمود:
• الرعبه تبسط یدیک و تظھر باطنھما، و
الرھبه تبسط یدیک و تظھر ظاھر ھما، و التضرع تحر؟السبابه الیمنى یمینا و
شمالا، و التبتل تحرک السبابه الیسرى ترفعھا الى السماء رسلا، و تضعھا رسلا
والا بتھال تبسط یدیک و ذراعیک الى السماء، والا بتھال حین ترى اسباب
البکاء .
یعنى : رغبت (و میل ) آن است که دو دست را گشوده ، باطنش را ظاھر سازى .
رھبت (و ترس ) آن است که دو دست را گشوده ، پشتش را ظاھر نمایى .
تضرع آن است که انگشت سبابه دست راست را به سمت راست و چپ ، حرکت دھى .
تب تل (و انقطاع ) آن است که انگشت سبابه دست چپ را به آھستگى بالا و پایین ببرى .
و ابتھال (و زارى ) آن است که ھر دو دست و ھر دو ذراع را به سوى آسمان بگشایى که ابتھال در وقت فراھم شدن وسایل گریه است .
از سعید بن یسار نقل شده است که حضرت صادق - علیه السلام - فرمود:
•
ھکذا الرغبه و ابرز باطن راحتیه الى السماء. و ھکذا الرھبه و جعل ظھر کفیه
الى اسماء. و ھکذا التضرع و حرک اصابعه یمینا و شمالا. و ھکذا التبتل یرفع
اصابعه مره و یضعھا اخرى . و ھکذا الا بتھال و مد یده تلقاء وجھه و قال :
لا تبتھل حتى ترى الدمعه .
یعنى : رغبت اینگونه است : در حالى که حضرت باطن دو دست ، خود را به سوى آسمان آشکار کرده بود.
رھبت اینگونه است : در حالى که پشت دو دست خود را به سوى آسمان گرفته بود.
تضرع اینگونه است : در حالى که انگشتنانش را به سمت راست و چپ حرکت مى داد.
تبتل اینگونه است : در حالى که انگشتانش را بالا و پایین مى برد.
ابتھال اینگونه است : در حالى که دستش را در برابر صورتش کشیده بود، آنگاه فرمود. ابتھال نکن مگر آنکه اشک را ببینى .
در حدیث دیگر آمده است که :
• الا ستکانه فى الدعاء ان یضع یدیه على منکبیه .
یعنى : فروتنى در دعا، قرار دادن دستھاست بر دوشھا.
عدة الداعى، جمال السالکین شیخ احمد بن فهد حلى (ره)، ترجمه حسین غفارى ساروى.