حاجت روایی بسیار موثر و مجرب – دعای حاجات مهم

حاجت روایی بسیار موثر و مجرب – دعای حاجات مهم

حاجت روایی بسیار موثر و مجرب – دعای حاجات مهم

دعای شریف ذیل برای حاجت روایی مؤثر و مجرب میباشد و  از شأن والایی برخوردار است و بر آن تاکید شده است.
دستورالعمل این دعا برای طلب حاجات و امورات مهم بدین شرح است که باید با نیت خالصانه و توجه قلبی ، دعای شریف ذیل را هر روز پس از نمازهای یومیه هفت مرتبه بخواند و آنرا به مدت چهل روز ادامه دهد :

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

اِلهی بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ اَنتَ المَحمُودُ وَ بِحَقِّ عَلیٍّ وَ اَنتَ العالی وَ بِحَقِّ فاطِمَهَ وَ اَنتَ فاطِرُ السَّمواتِ و الأرضِ وَ بِحَقِّ الحَسَنِ وَ اَنتَ المُحسِنُ وَ بِحَقِّ الحُسَینِ وَ اَنتَ قَدیمُ الأِحسانِ  اِلهی بِاخُصِّ صِفاتِک وَ بِعِزِّ جَلالِک وَ بِأعظَمِ اَسمائِک وَ بِعِصمَهِ اَنبیائِک وَ بِنورِ اَولیائِک وَ بِدَمِ شُهَدائِک وَ بِمُناجاتِ فُقَرائِک وَ بِدُعاءِ صُلَحائِک اَسئَلُکَ زِیادَهً فِی العِلمِ وَ صِحَّهً فِی الجِسمِ وَ بَرَکَهً فِی الرِزقِ وَ طولآ فِی العُمرِ وَ تَوبَهً قَبلَ المَوتِ وَ راحَهً عِندَ المَوتِ وَ مَغفِرَهً بَعدَ المَوتِ وَ نَجاهً مِنَ النّارِ وَ دُخُولآ فِی الجَنَّهِ وَ عافیَهً فِی الدُّنیا وُ الاخِرَهِ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ.

و پس از آن چهل مرتبه دعای ذیل را بخواند :

اَمَّن یُجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوء

و سپس ذکر زیر را 3مرتبه قرائت نماید :

یا مُجیبَ المُضطَرّ
اَجِبِ المُضطَرّ بِحَقِّ المُضطَرّ وَ نَحنُ المُضطَرّونَ وَ صَلَّی اللهُ عَلی سَیِّدَنا مُحَمَّدٍ وَ الِه الطّاهِرینَ.

دعای برطرف شدن مشکلات , دعای حاجت , دعای کارگشایی مجرب

دعا جهت برآورده شدن حوایج‏

از تعقیبات مهمّ جهت برآورده شدن حوایج، آن است که وقتى از نماز فراغت پیدا کرد، بخواند دعایى را که ادریس بن عبداللَّه مى‏گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم مى‏فرمود: وقتى از نماز فراغت پیدا کردى بگو:

أَللّهُمَّ، إِنّى أَدینُکَ بِطاعَتِکَ وَ وِلایَتِکَ وَ وِلایَةِ رَسُولَکِ وَ وِلایَةِ الاَْئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ وَ [یا: إِلى‏] آخِرِهِمْ.

و همه ائمه [(علیهم‏ السلام)] را یکایک نام مى‏برى، سپس مى‏گویى:

أَللّهُمَّ، أَدینُکَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وِلایَتِهِمْ وَ الرِّضا بِما فَضَّلْتَهِمْ بِهِ غَیْرَ مُتَکَبِّرٍ [یا: مُنْکِرٍ] وَ لا مُسْتَکْبِرٍ عَلى مَعْنى ما أَنْزَلْتَ فى کِتابِکَ عَلى حُدُودِ ما أَتانا فیهِ وَ مالَمْ یَأْتِنا، مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذلِکَ، راضٍ بِما رَضیتَ بِهِ، یارَبِّ، أُریدُ بِهِ [وَجْهَکَ الْکَریمَ وَ] الدّارَ الْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَیْکَ فیهِ، فَأَحْیِنى عَلى ذلِکَ وَ أَمِتْنى إِذا أَمَتَّنى عَلى ذلِکَ، وَ ابْعَثْنى عَلى ذلِکَ. وَ إِنْ کانَ مِنّى تَقْصیرٌ فیما مَضى، فَإِنّى أَتُوبُ إِلَیْکَ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فیما عِنْدَکَ، وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَعْصِمَنى بِوِلایَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لا تَکِلْنى إِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً وَ لا أَقَلَّ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ، إِنَّ النَّفْسَ لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا ما رَحِمْتَ، یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ، وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ وَجْهِکَ الْکَریمِ وَ بِحُرْمَةِ اسْمِکَ الْعَظیمِ وَ بِحُرْمَةِ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله على و آله و سلم) وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِکَ (علیهم‏السلام) و آن بزرگواران را [یک به یک‏] نام مى‏برى - أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تَفْعَلُ بى کَذا وَ کَذا.

خدایا، من به طاعت و ولایت و دوستى تو ولایت رسولت و ولایت امامان از اوّل تابه آخرشان، از تو اطاعت نموده و مى‏پرستمت. خداوندا، من به واسطه‏ى اطاعت و ولایت و دوستى آنان، و خشنودى از آنچه که ایشان را به آن برترى دادى، بدون اینکه تکبّر نموده [یا: انکار نموده‏] و یا گردنکشى نمایم، بر اساس آنچه که در کتابت فرو فرستادى، و بر اساس احکام و حدودى که در آن به ما رسیده و یا نرسیده، از تو اطاعت نموده و مى‏پرستمت. و به آن ایمان آورده و معترف و تسلیم آن هستم، و به هرچه که تو بدان خشنودى، خرسندم، پروردگارا، مقصودم از این [روى و اسماء و صفات - گرامى‏ات و رضاى تو و ]دار آخرت مى‏باشد، در حالى که در این باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تمایل و رغبت دارم. پس مرا بر همین [اعتقاد] زنده‏بدار، و هنگامى که مى‏میرانى بر همان بمیرانم، و بر همان [در قیامت‏] مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصیر و کوتاهى از من سرزده [از آن‏] به سوى تو توبه مى‏نمایم، و نسبت به آنچه در نزد توست میل و رغبت دارم، و از تو درخواست مى‏کنم که مرا به سرپرستى خود از نافرمانى‏ات نگاه دارى، و هیچگاه به اندازه‏ى چشم برهم زدنى مرا به خود وامگذار، نه کمتر از این و نه بیشتر از آن، زیرا نفس بسیار بدفرماست، مگر اینکه تو رحم آرى. اى مهربانترین مهربانان، و از تو درخواست مى‏نمایم به حرمت روى [و اسماء وصفات ]گرامى‏ات، و به احترام اسم بزرگت، و به حرمت رسول خدا (صلى الله على و آله و سلم) و به احترام اهل بیت رسولت (علیهم‏السلام) - و ایشان را نام مى‏برى - اینکه بر محمّد و آل او درود فرستى، و به من چنین و چنان کنى.

به جاى این لفظ چنین و چنان کن حوایج خویش را ذکر مى‏کنى که إِنْ شاءَ اللَّه. برآورده مى‏شود.

فلاح السائل (ادب حضور) ، سید بن طاووس (ره)

*****

اللهم بسر هذه الدعوات المستجابات أن تقضی لنا جمیع الحاجات وأن تطهرنا من جمیع السیئات وأن تنجینا من جمیع الأهوال والآفات ، وأن ترفعنا عندک أعلى الدرجات ، وأن تبلغنا أقصى الغایات من جمیع الخیرات فی الحیاة وبعد الممات ونسألک أن تُفَرِّجَ عنا ما نحن فیه وأن تُقَدِّرَ لنا الخیر فیما نریده ونوینا علیه وأن تعصمنا من الفتن والمعاصی والفحشاء وأن تحفظنا وأهلنا وذریتنا وأحبابنا فیک ولمن وصانا ووصیناه بالدعاء من کل سوء وشر وبلاء وأن تنصرنا على جمیع الحساد والأعداء . وأن تجعلنا من الذین لا خوف علیهم ولاهم یحزنون.

دعای برطرف شدن مشکلات , دعای حاجت , دعای کارگشایی مجرب

دعا جهت برآورده شدن حوایج‏ , دعای برطرف شدن مشکلات

دعا جهت برآورده شدن حوایج‏ , دعای برطرف شدن مشکلات

دعا جهت برآورده شدن حوایج

‏

از تعقیبات مهمّ جهت برآورده شدن حوایج، آن است که وقتى از نماز فراغت پیدا کرد، بخواند دعایى را که ادریس بن عبداللَّه مى‏گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم مى‏فرمود: وقتى از نماز فراغت پیدا کردى بگو:

أَللّهُمَّ، إِنّى أَدینُکَ بِطاعَتِکَ وَ وِلایَتِکَ وَ وِلایَةِ رَسُولَکِ وَ وِلایَةِ الاَْئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ وَ [یا: إِلى‏] آخِرِهِمْ.

و همه ائمّه [(علیهم‏السلام)] را یکایک نام مى‏برى، سپس مى‏گویى:

أَللّهُمَّ، أَدینُکَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وِلایَتِهِمْ وَ الرِّضا بِما فَضَّلْتَهِمْ بِهِ غَیْرَ مُتَکَبِّرٍ [یا: مُنْکِرٍ] وَ لا مُسْتَکْبِرٍ عَلى مَعْنى ما أَنْزَلْتَ فى کِتابِکَ عَلى حُدُودِ ما أَتانا فیهِ وَ مالَمْ یَأْتِنا، مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذلِکَ، راضٍ بِما رَضیتَ بِهِ، یارَبِّ، أُریدُ بِهِ [وَجْهَکَ الْکَریمَ وَ] الدّارَ الْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَیْکَ فیهِ، فَأَحْیِنى عَلى ذلِکَ وَ أَمِتْنى إِذا أَمَتَّنى عَلى ذلِکَ، وَ ابْعَثْنى عَلى ذلِکَ. وَ إِنْ کانَ مِنّى تَقْصیرٌ فیما مَضى، فَإِنّى أَتُوبُ إِلَیْکَ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فیما عِنْدَکَ، وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَعْصِمَنى بِوِلایَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لا تَکِلْنى إِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً وَ لا أَقَلَّ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ، إِنَّ النَّفْسَ لاََمّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلّا ما رَحِمْتَ، یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ، وَ أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ وَجْهِکَ الْکَریمِ وَ بِحُرْمَةِ اسْمِکَ الْعَظیمِ وَ بِحُرْمَةِ رَسُولِ اللَّهِ (صلى الله على و آله و سلم) وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِکَ (علیهم‏السلام) و آن بزرگواران را [یک به یک‏] نام مى‏برى - أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تَفْعَلُ بى کَذا وَ کَذا.

خدایا، من به طاعت و ولایت و دوستى تو ولایت رسولت و ولایت امامان از اوّل تابه آخرشان، از تو اطاعت نموده و مى‏پرستمت. خداوندا، من به واسطه‏ ى اطاعت و ولایت و دوستى آنان، و خشنودى از آنچه که ایشان را به آن برترى دادى، بدون اینکه تکبّر نموده [یا: انکار نموده‏] و یا گردنکشى نمایم، بر اساس آنچه که در کتابت فرو فرستادى، و بر اساس احکام و حدودى که در آن به ما رسیده و یا نرسیده، از تو اطاعت نموده و مى‏پرستمت. و به آن ایمان آورده و معترف و تسلیم آن هستم، و به هرچه که تو بدان خشنودى، خرسندم، پروردگارا، مقصودم از این [روى و اسماء و صفات - گرامى‏ات و رضاى تو و ]دار آخرت مى‏باشد، در حالى که در این باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تمایل و رغبت دارم. پس مرا بر همین [اعتقاد] زنده‏بدار، و هنگامى که مى‏میرانى بر همان بمیرانم، و بر همان [در قیامت‏] مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصیر و کوتاهى از من سرزده [از آن‏] به سوى تو توبه مى‏نمایم، و نسبت به آنچه در نزد توست میل و رغبت دارم، و از تو درخواست مى‏کنم که مرا به سرپرستى خود از نافرمانى‏ات نگاه دارى، و هیچگاه به اندازه‏ى چشم برهم زدنى مرا به خود وامگذار، نه کمتر از این و نه بیشتر از آن، زیرا نفس بسیار بدفرماست، مگر اینکه تو رحم آرى. اى مهربانترین مهربانان، و از تو درخواست مى‏نمایم به حرمت روى [و اسماء وصفات ]گرامى‏ات، و به احترام اسم بزرگت، و به حرمت رسول خدا (صلى الله على و آله و سلم) و به احترام اهل بیت رسولت (علیهم‏السلام) - و ایشان را نام مى‏برى - اینکه بر محمّد و آل او درود فرستى، و به من چنین و چنان کنى.

به جاى این لفظ چنین و چنان کن حوایج خویش را ذکر مى‏کنى که إِنْ شاءَ اللَّه. برآورده مى‏شود.

فَلاحُ السّآئلِ وَنَجاحُ الْمَسآئِلِ (ادب حضور) ، سید ابن طاووس (رحمه الله علیه).