دعای حضرت ادریس (ع) معروف به اسماء ادریسی
دعاء حضرت إدریس علیه السلام که از دعاهای عظیم الشان است شامل چهل اسم میباشد و معروف است به چهل اسم ادریسی. آن دعاء این است:
سُبحانَکَ لا إلهَ إلاّ أنْتَ یا رَبَّ کُلِّ شَیءٍ وَوَارِثَهُ یا إلَه الآلِهَةِ الرَّفیعَ جَلالُهُ یا اللّهُ المَحمُودُ فی کُلِّ فِعالِهِ یا رَحمنَ کُلِّ شَیءٍ وَراحِمَهُ یا حَیُّ حِینَ لا حَیَّ فی دَیْمُومَةِ مُلْکِهِ وَبقائِهِ یا قَیُّومُ فَلا یَفُوتُ (شَیئاً عِلْمُهُ) شَیءٌ مِنْ عِلمِهِ وَلا یَؤُدُهُ یا واحِدُ الباقی أوَّلَ کُلّ شَیءٍ وآخِرَهُ یا دائِمُ بِغَیْر فَنَاءٍ وَلا زَوالٍ لِمُلْکِهِیا صَمَدُ فی غَیرِ شَبِیهٍ وَلا شَیءَ کَمِثْلِهِ یا بارُّ فَلا شَیْءَ کُفْؤُهُ وَلا مُدانِیَ لِوَصْفِهِ
یا کَبیرُ أنتَ الّذی لا تَهْتَدی القُلُوبُ لِعَظَمَتِهِ یا بارىءُ المُنْشِىءُ بِلاَ مِثالٍ خلا مِن غَیرِهِ یا زاکی الطّاهِرُ مِنْ کُلّ آفَةٍ بِقُدْسِهِ یا کافی المُوسِعُ لِما خَلَقَ مِنْ عَطایا فَضْلِهِ یا نَقِیُّ مِنْ کُلّ جَوْرٍ لَم یَرْضَهُ وَلمْ یُخالِطْهُ فِعالُهُ یا حنَّانُ أنْتَ الّذی وَسِعَتْ کُلَّ شیءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنّانُ ذا الإحْسانِ قَد عَمَّ الخَلائِقَ مَنُّهُ یا دَیّانَ العِبادِ فَکُلٌّ یَقُومُ خاضِعاً لِرَهْبَتِهِ یا خالِقَ مَنْ فی السَّمَاواتِ وَالأرَضِینَ فَکُلٌّ إلیه مَعَادُهُ یا رَحْمنُ وَراحِمَ کُلِّ صَریخٍ وَمَکْرُوبٍ وَغِیاثَهُ وَمَعَاذَهُ یا بارُّ فلا تَصِفُ الألْسُنُ کُنْهَ جَلالِ مُلْکِهِ وَعِزِّهِیا مُبْدِىءَ البدایا (البَرَایَا یَا مَنْ) لَم یَبْغِ فی إِنشَائِهَا أعواناً مِن خَلْقِهِ یا عَلاّمَ الغُیُوبِ فَلا یَؤُودُهُ مِن شیءٍ حِفْظُهُ یا مُعیداً ما أفْنَاهُ إذا بَرَزَ الخَلاَئِقُ لِدَعْوَتِهِ مِنْ مخَافَتِهِ یا حَلیْمُ ذَا الأَناةِ فَلا شَیءَ یَعْدِلُهُ مِن خَلقِهِ یا مَحمُودَ الفِعالِ ذا المَنِّ على جَمیعِ خَلقِهِ بِلُطفِهِ یا عَزیزُ المَنِیعُ الغالِبُ على أمْرِهِ فَلا شَیءَ یَعْدِلُهُ یا قاهِرُ ذا البَطشِ الشَّدِیدِ أنْتَ الّذِی لا یُطاقُ انْتِقامُهُ یا مُتعالی القَرِیبُ فی عُلُوِّ ارتِفاعِ دُنُوِّهِیا جَبَّارُ المُذَلِّلُ کُلَّ شَیءٍ بِقَهْرِ عَزیزِ سُلطانِهِ
یا نُورَ کُلِّ شَیءٍ أنتَ الّذی فَلَقَ الظُّلُماتِ نُورُهُ یا قُدُّوسُ الطاهِرُ مِن کُلّ سُوءٍ وَلا شَیءَ یَعْدِلُهُ یا قَریْبُ المُجیبُ المُتدانی دُونَ کُلِّ شَیءٍ قُربُهُ یا عالی الشّامِخُ فی السَّماء فَوقَ کُلّ شَیءٍ عُلُوُّ ارتِفاعِهِ یا بَدِیْعَ البَدائِعِ وَمُعیدَها بَعدَ فَنَائِها بقُدرَتِهِ یا جَلیلُ المُتکَبِّرُ عَلى کُلِّ شَیءٍ فَالعَدْلُ أمرُهُ والصّدقُ وَعدُهُ وَقَولُهُ یا مَجیدُ فلا یَبْلُغُ الأوهامُ کُلَّ ثَنائِهِ وَمَجدِهِ یا کَریمَ العَفْوِ والعَدْلِ أنْتَ الّذی مَلأَ کُلَّ شَیءٍ عَدْلُهُ یا عَظیمُ ذا الثَناءِ الفاخِرِ والعِزِّ وَالکِبْرِیاءِ فلا یَذِلُّ عِزُّهُ یا عَجِیبُ فَلا تَنْطِقُ الألْسُنُ بِکُلِ آلائِهِ وَثَنائِهِ أسألُکَ یا مُعتَمَدِی عِندَ کُلّ کُرْبَةٍ وَغِیاثی عِندَ کُلّ شِدَّةٍ بهذِهِ الأسماءِ أماناً مِنْ عُقُوباتِ الدُّنیا والآخِرَةِ وأسألُکَ أنْ تَصْرِفَ عَنّی بِهِنَّ کُلَّ سُوءٍ وَمَخُوفٍ وَمحذُورٍ وَتَصْرِفَ عنی أبصارَ الظَّلَمَةِ المُریدِینَ بِیَ السُوءَ الّذی نَهَیْتَ عَنهُ وأنْ تَصْرِفَ قُلُوبَهُمْ مِنْ شَرِّ ما یُضْمِرُونَ إلى خَیرِ ما لا یَمْلِکُونَ وَلا یَملِکُهُ غَیرُکَ یا کَریمُ.
دعای فوق معروف به دعای چهل اسم ادریسی است که شرح اسماء مبارکه آن و دعوات مربوطه، قبلا بطور مجمل مذکور افتاده است.
ببینید، دعوت اسماء ادریسی را میتوان به طرق مختلفه انجام داد که این طرق مجربه بطور معمول اگر با اذن استاد عامل دعوت باشد به نتایجی عالی در برآورده شدن حاجات توسط خداوند سبحان می انجامد. مثلا برای اسم اول از این اسماء مبارکه برخی از نکاتی که میتوان بیان نمود اینگونه است:
سبحانک لا إله إلا أنتَ یا ربَّ کلِّ شیءٍ ووارثِهُ ورازِقَهُ وراحِمَهُ
جهت
حصول حاجات مهم باید این اسم مبارکه سه هزار و چهل و یک مرتبه در روز
خوانده شود. زمان شروع دعوت روز یکشنبه در وقت طلوع شمس است. اگر در چهل
روز نتیجه مورد نظر حاصل نشد، در شب همان روز غسل نموده و در خلوت دو رکعت
نماز حاجت بجای میآورد و به قدری که برایش میسر باشد قرآن بخواند. بعد از
اتمام، سی مرتبه سوره مزمل را بخواند و در اثناء قرائت با کسی تکلم نکند و
سپس هفت مرتبه بگوید:
یاعظیمُ یا عظیمُ
یُرْجىَ لکلِّ عظیمٍ ، أغفرِ لی الذنبَ العظیمُ فإنه لا یغفر الذنبَ
العظیمُ إلا العظیمُ صلِ على خیرتَک من خَلْقِکَ محمدٍ النبیِّ صلى الله
علیه وسلم وآله الطیِّبیین الطاهرین .
اللهم إنی أسألک، وأتوجه الیک
بنبیک محمد نبی الرحمة ، یا محمد ، إنی توجهت بک إلى ربی فی حاجتی هذه
لتقضى لـی( وحاجت خود را ذکر کند)، اللهم فشفعه فیَّ .
نکته مهم اینکه انجام دعوت با شیوه آن باید در تطابق باشد. مثلا در هنگام ملاقات با بزرگان و امیران این دعوت باید به شیوه خاص خود انجام شود. همینطور برای بازگرداندن مطلوب به طالب و امورات دیگر نیز باید این دعوت طبق شرایط و مقتضیات خاص خود صورت گیرد. برج این اسم مبارکه قوس است. وفق آن اختصاصا مربع و بخورات بدیل آن هر ذورائحه طیبه است. دعوت کننده باید شرایط مربوطه و مختصه دعوت را رعایت نماید و اسرار دعوت را مجاز به بیان نیست. در اینجا هم به مختصری بسنده شد. انتهی.
اللهم إنا ببابک نقف فلا تطردنا وإیاک نسأل فلا تخیبنا . اللهم ارحم تضرعنا وآمن خوفنا وتقبل أعمالنا واصلح أحوالنا واجعل بطاعتک اشتغالنا واختم بالسعادة آجالنا . اللهم هذا ذلنا ظاهراً بین یدیک وحالنا لا یخفى علیک ، أمرتنا فترکنا ، ونهیتنا فارتکبنا ، ولا یسعنا إلا عفوک فاعفو عنا إنک عفو رؤوف رحیم.
اَللّهُمَّ ارْزُقْنی رَحمَةَ الأَیْتامِ وَ اِطعامَ الطَّعامِ وَاِفْشاءَ وَصُحْبَةَ الکِرامِ بِطَوْلِکَ یا مَلْجَاَ الأمِلینَ
با سلام و عرض ادب
بطور کلی و البته کاملا سربسته مطالبی را معروض میدارم. معنی خلوت و برخی شروط آن جهت انجام دعوت رحمانی موفقیت آمیز این است که در ایام تتریض نفس، فقط به یاد خداوند جل جلاله باشد وعبادت خالصانه داشته و از شهوات دنیوی دوری کند تا از لحاظ روحی آماده شود و باید فقط به خداوند متعال بپردازد و به قدرت لایزال و ملکوت او بیندیشد.
در ایام خلوت باید پیوسته ذکر گوید و قلبا متوجه اذکار باشد (ومن کان مع الله فالله عز وجل معه) و کسی که به خداوند استعانت جوید خداوند یاریش میکند و از آنچه که میترسد او را رهائی میدهد. و هر کس که به او استعانت و توکل جوید، خداوند او را کفایت میکند. سبحانه و تعالی.
ببینید، همانگونه که ذکر شد برای خلوت و ایام تتریض شرایطی است که فقط در صورت رعایت آنهاست که میتوان به موفقیت رسید. نسأله تعالى أن یرزقنا ویهدینا إلى الصواب فی القول والعمل.
برخی از این شروط را میتوان اینگونه برشمرد:
یقین داشتن و جزم به نتایج حاصل از عمل.
کتمان نمودن عمل. بدین معنی که عمل در جائی که فقط بتوان به خداوند متعال پرداخت و ذکر و تسبیح او را گفت صورت گیرد و اسرار خلوت را با کسی بازگو نکند و کسی که این شرط را رعایت نکند زیانکار است. البته معنی کتمان را نمیداند مگر کسی که از آن عجایبها دیده است.
قرائت دعوت یاعزیمت حتما باید صحیح باشد. در صورتی که دعوت از حفظ خوانده شود البته اجود و احسن است. البته همانطور که میدانیم تعداد وعدد قرائت دعوت و عزیمت مانند دندانه های کلید است. در صورتی که یک دندانه کم یا زیاد شود نمیتوان با آن کلید در را گشود. دقیقا این نکته در قرائت عزائم مهم و باز هم مهم است.
در اثناء تلاوت قسم یا عزیمت نباید کلامی از دنیا و مافیها به میان آید. دلیل آن این است که ذهن و تلاش شما از مقصود اصلی منصرف میشود و از تلاوت صحیح باز میمانید و شیطان لعنه الله پیوسته در صدد منحرف ساختن فکر و ذهن شما از یاد باریتعالی میباشد.
وضو سلاح مومن است و چه سلاح و قلعه و مامن مستحکمی است . پس پیوسته و منظم باید تجدید وضو و البته تغسیل روزانه را به یاد داشت که یکی از بایدهای خلوت است و به عبارتی طهارت ثوب و مکان و بدن حتما باید رعایت شود.
قسم و عزیمت را همیشه به ترتیل و بدون عجله و تسریع باید انجام داد.
کثرت صلوات و سلام بر نبی صلی الله علیه و آله و سلم به قدر وسع یکی از مهمترین کلیدهای مطلق هر دعوت روحانی است.
عدم تداخل دعوات و عزائم با یکدیگر. بدین معنی که خلوت و دعوت باید فقط مختص به یک قسم یا عزیمت خاص باشد و تداخل دعوت و تلاوت مثلا برهتیه با دعوت هوتریه و از این قبیل اصلا قابل قبول و مجاز نیست.
کشیدن مندل مناسب با دعوت از دیگر بایدهاست و اینکه در چه مرحله ای از دعوت باید مندل را کشید و حربه ها یا علمهای آن چگونه باشد و دروازه ها و جهت آن و از این قبیل که باید با راهنمائی استاد عامل باشد.
تا حد امکان باید جلوس مستقبل به قبله نمود و بعبارتی مانند زمان انجام نماز باید رو به قبله نشست و در صورت خستگی و تعب با رعایت رو به قبله بودن متربع (چهار زانو) نشست.
خالی بودن معده و دقت بر طعام در ایام خلوت و دعوت فقط مجاز به اکل و شرب بطور محدود است. از ذی روح باید اجتناب کند (جلالی یا جمالی بودن بسته به نوع دعوت) و از خوردن منفرات مثل پیاز و سیر و از این قبیل پرهیز کند.
انصراف عمار مکان و عودت عمار. بسته به نوع دعوت یکی از انواع دهگانه آنرا انجام داد.
بعونه تعالی صرفا به برخی از موارد پرداخته شد و فقط کلیاتی مذکور افتاد.
رَبِّ هَبْ لِی مِن لَّدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاء